Wstęp
Dawno temu, w małej zaniedbanej chatce, mieszkały sobie z mamą trzy małe świnki.
Były bardzo biedne, więc postanowiły, że wyruszą w świat w poszukiwaniu fortuny.
|
Rozdział I
I tak, pierwsza z nich zapakowała ulubione rzeczy, powiedziała mamie „do widzenia” i poszła.
Nie uszła daleko, gdy zobaczyła ładną brukowaną drogę.
- Jaka piękna droga – powiedziała pierwsza mała świnka. - chyba pójdę nią i przekonam się, co mnie na niej spotka.
Niedługo potem ujrzała człowieka ze snopkiem słomy.
- Dzień dobry panu – przywitała się grzecznie. - Niech mi pan sprzeda ten snopek słomy, przyda mi się na budowę domku.
- Zgoda – odrzekł człowiek.
|
Rozdział II
I tak pierwsza mała świnka dała człowiekowi wszystkie pieniądze za snopek słomy. Potem zabrała się do pracy. Zaczęła wiązać słomę w pęczki i przymocowywać do kijów. Robiła to tak długo, aż wybudowała ścianę. Wreszcie, mała świnka samodzielnie zrobiła przytulny mały domek ze słomy i była bardzo zadowolona.
Ale kiedy siedziała w środku i jadła pierwszą kolację w nowym domku, nadszedł zły wilk. Polował przez cały dzień w wielkim lesie, ale nie znalazł nic do jedzenia, więc był bardzo głodny. Nic dziwnego, że kiedy zobaczył malutki domek świnki, pomyślał: wreszcie znalazłem kolację! Zapukał do drzwi i zawołał:
Mała świnko, uchyl drzwi
Pozwól wejść do środka mi!
Pierwsza świnka wyjrzała przez okno. Kiedy zobaczyła wielkiego złego wilka, zawołała:
Nie otworzę drzwi przed tobą,
Boś jest bardzo złą osobą!
To bardzo rozwścieczyło wilka. Ryknął bardzo głośno:
Jak się nadmę i jak dmuchnę
To z twym domkiem będzie krucho!
Ale świnka wciąż nie chciała go wpuścić do środka. Wielki zły wilk sapał i dmuchał tak tak długo, aż mały domek ze słomy rozsypał się. Pierwsza mała świnka musiała uciekać tak szybko, jak tylko potrafiła, bo inaczej wilk naprawdę by ją zjadł!
|
Rozdział III
Wkrótce potem druga mała świnka postanowiła poszukać szczęścia w szerokim świecie. Powiedziała mamie „do widzenia” i poszła sobie.
Szybko dotarła do wysypanej żwirem drogi.
- Jaka przyjemna droga. Mam nadzieję, że prowadzi w jakieś ciekawe miejsce, gdzie znajdę swoje szczęście – pomyślała.
Skręciła więc w żwirową drogę.
Wkrótce druga mała świnka spotkała człowieka niosącego wielką walizkę patyków.
- Dzień dobry panu – przywitała się uprzejmie druga mała świnka. - Czy nie sprzedałby mi pan tej wiązki patyków. Chciała bym zbudować z nich swój domek.
- Oczywiście – odpowiedział człowiek.
Druga mała świnka dała mu wszystkie pieniądze za patyki.
Wzięła wiązkę i zabrała się do pracy. Dokładnie opiłowała patyki. Potem poprzybijała je do siebie. Wkrótce zrobiła z patyków przytulny, mały domek.
Kiedy tylko druga mała świnka wstawiła frontowe drzwi, nadszedł wielki zły wilk. Zapukał do drzwi i zawołał:
Mała świnko, uchyl drzwi
Pozwól wejść do środka mi!
Kiedy druga mała świnka wyjrzała przez okno i zobaczyła wielkiego złego wilka, odpowiedziała:
Nie otworzę drzwi przed tobą,
Boś jest bardzo złą osobą!
To rozwścieczyło wilka. Bardzo głośno zaryczał:
Jak się nadmę i jak dmuchnę
To z twym domkiem będzie krucho!
|
Rozdział IV
Niedługo potem trzecia mała świnka postanowiła wyruszyć w świat i poszukać swojego szczęścia. Zapakowała swoje ulubione rzeczy i powiedziała mamie „do widzenia”.
Ruszyła przed siebie.
Nie minęło wiele czasu, kiedy znalazła wąską drogę.
- Jaka mała spokojna droga – powiedziała sama do siebie. - Ciekawe, co mnie spotka, jeśli nią pójdę – pomyślała.
Ruszyła polną drogą.
Po pewnym czasie spotkała człowieka wiozącego taczkę cegieł.
- Dzień dobry panu – przywitała się grzecznie trzecia mała świnka. - Czy nie sprzedałby mi pan tych cegieł. Zbudowałabym sobie z nich domek. - Oczywiście – odpowiedział człowiek.
Trzecia mała świnka dała mu wszystkie pieniądze i zabrała cegły. Rozmieszała cement i dokładnie układała cegły, jedną na drugiej. Po pewnym czasie wybudowała sobie przytulny domek.
Gdy tylko trzecia mała świnka weszła do nowego domku, nadbiegł wielki zły wilk. Zapukał do drzwi i głośno zawołał:
Mała świnko, uchyl drzwi
Pozwól wejść do środka mi!
Trzecia mała świnka wyjrzała przez okno, zobaczyła wilka i odpowiedziała:
Nie otworzę drzwi przed tobą,
Boś jest bardzo złą osobą!
Wilk bardzo się zdenerwował słysząc te słowa. Ryknął więc bardzo głośno:
Jak się nadmę i jak dmuchnę
To z twym domkiem będzie krucho!
Potem zaczął fukać i dmuchać. Dmuchał i fukał coraz mocniej. Ale choć się wytężał, nie mógł zdmuchnąć małego domku zbudowanego z cegieł. Wdrapał się więc na dach i wsadził głowę do komina.
- Wsadziłem już nos do środka – zagroził wilk.
- Proszę bardzo – odpowiedziała mała świnka.
- Teraz włożyłem już do środka uszy – odgrażał się wilk.
- Bardzo mi miło – drwiła trzecia mała świnka.
- Wepchnąłem też łapy – straszył wilk.
- Bardzo dobrze – spokojnie odpowiedziała trzecia mała świnka.
- Już cały wszedłem do środka – poinformował wilk. I zjechał komin do chatki!
|
Rozdział V
Nieoczekiwanie wilk wydał z siebie straszne wycie, gdyż mała przebiegła świnka ustawiła na palenisku wielki kocioł z wrzątkiem!
Wielki zły wilk uciekł z powrotem przez komin, najszybciej jak tylko potrafił, gdyż w przeciwnym razie na pewno ugotował by się w kotle wrzącej wody.
|
Zakończenie
I tak wielki zły wilk, uciekł gdzie pieprz rośnie, a trzecia mała świnka mieszkała sobie szczęśliwie w niewielkim przytulnym domku z cegły.
|